LOAF TIDINGS

 വിശ്വാസത്തിലും വിശുദ്ധിയിലും സ്നേഹത്തിലും മക്കളെ വളർത്താനും പഠിപ്പിക്കാനും നയിക്കാനും മാതാപിതാക്കൾക്ക് പവിത്രമായ ഉത്തരവാദിത്തമുണ്ടെന്ന വിശ്വാസത്തിലാണ് രക്ഷാകർതൃത്വത്തെക്കുറിച്ചുള്ള കത്തോലിക്കാ സഭയുടെ പഠനങ്ങൾ വേരൂന്നിയിരിക്കുന്നത്.

മാതാപിതാക്കളാകുന്നത് ഒരു ദൈവവിളി ആയി കത്തോലിക്കാ സഭ വീക്ഷിക്കുന്നു, പുതിയ ജീവിതത്തിൻ്റെ സൃഷ്ടിയിലും വളർത്തലിലും പങ്കാളികളാകാനും ദൈവവുമായും മറ്റുള്ളവരുമായും ഉള്ള ബന്ധം വളർത്തിയെടുക്കാൻ കുട്ടികളെ സഹായിക്കുന്നതിനുള്ള ദൈവത്തിൽ നിന്നുള്ള ആഹ്വാനമാണ് അത്.

രക്ഷാകർതൃത്വത്തെക്കുറിച്ചുള്ള കത്തോലിക്കാ സഭാ പഠനങ്ങളുടെ പ്രധാന വശങ്ങൾ ഇവയാണ്:

1. കുട്ടികളുടെ അന്തസ്സിനോടുള്ള ബഹുമാനം:

തങ്ങളുടെ കുട്ടികളുടെ അന്തർലീനമായ അന്തസ്സ് ദൈവത്തിൽ നിന്നുള്ള അതുല്യവും അമൂല്യവുമായ സമ്മാനങ്ങളായി തിരിച്ചറിയാനും ബഹുമാനിക്കാനും മാതാപിതാക്കൾ വിളിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ദൈവത്തിൻ്റെ ഛായയിലും സാദൃശ്യത്തിലും സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ട വ്യക്തികളെന്ന നിലയിൽ കുട്ടികൾ സ്നേഹിക്കപ്പെടുകയും വിലമതിക്കപ്പെടുകയും അംഗീകരിക്കപ്പെടുകയും വേണം.

2. ആത്മീയ രൂപീകരണം:

വിശ്വാസത്തിൻ്റെയും ധാർമ്മികതയുടെയും കാര്യങ്ങളിൽ മാതാപിതാക്കളാണ് അവരുടെ കുട്ടികളുടെ പ്രാഥമിക അധ്യാപകർ. ദൈവത്തെക്കുറിച്ചും പ്രാർത്ഥനയെക്കുറിച്ചും കൂദാശകളെക്കുറിച്ചും സഭയുടെ പഠിനങ്ങളെക്കുറിച്ചും കുട്ടികളെ പഠിപ്പിക്കാൻ അവർ വിളിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. വിശ്വാസത്തിൻ്റെയും പ്രാർത്ഥനയുടെയും വിശുദ്ധിയുടെയും ജീവിതം തങ്ങളുടെ കുട്ടികൾക്ക് മാതൃകയാക്കാൻ മാതാപിതാക്കളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നു.

3. അച്ചടക്കവും മാർഗനിർദേശവും:

കുട്ടികളെ സ്‌നേഹത്തോടും ക്ഷമയോടും സ്ഥിരതയോടും കൂടി അച്ചടക്കവും മാർഗനിർദേശവും നൽകുന്നതിന് മാതാപിതാക്കൾ ബാധ്യസ്ഥരാണ്. പെരുമാറ്റത്തെ ശിക്ഷിക്കുകയോ നിയന്ത്രിക്കുകയോ ചെയ്യുന്നതിനുപകരം സദ്‌ഗുണത്തിലും ആത്മനിയന്ത്രണത്തിലും മറ്റുള്ളവരോടുള്ള ബഹുമാനത്തിലും കുട്ടികളെ രൂപപ്പെടുത്തുന്നതിനാണ് അച്ചടക്കം ലക്ഷ്യമിടുന്നത്.

4. വിദ്യാഭ്യാസവും വികസനവും:

കുട്ടികളുടെ ശാരീരികവും വൈകാരികവും ബൗദ്ധികവും ആത്മീയവുമായ വികസനം നൽകാൻ മാതാപിതാക്കൾ വിളിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. വിദ്യാഭ്യാസത്തിലേക്കുള്ള പ്രവേശനം ഉറപ്പാക്കുക, സർഗ്ഗാത്മകതയും വിമർശനാത്മക ചിന്തയും വളർത്തിയെടുക്കുക, ഓരോ കുട്ടിയുടെയും അതുല്യമായ കഴിവുകളുടെയും താലന്തുകളുടെയും വളർച്ചയെ പിന്തുണയ്ക്കൽ എന്നിവ ഇതിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു.

5. റോൾ മോഡലിംഗ്:

സ്‌നേഹം, ആത്മനിയന്ത്രണം, വിനയം, ക്ഷമ, സേവനം തുടങ്ങിയ സദ്‌ഗുണങ്ങൾ പ്രകടമാക്കി തങ്ങളുടെ കുട്ടികൾക്ക് മാതൃകയാകാൻ മാതാപിതാക്കളെ വിളിക്കുന്നു. ദൈനംദിന ജീവിതത്തിൽ തങ്ങളുടെ വിശ്വാസം നിലനിർത്തുന്നതിലൂടെ, ക്രിസ്തുവിനെ അനുഗമിക്കാനും വിശുദ്ധിയിൽ വളരാനും മാതാപിതാക്കൾക്ക് തങ്ങളുടെ കുട്ടികളെ പ്രചോദിപ്പിക്കാൻ കഴിയും.

6. കുടുംബ പ്രാർത്ഥനയും ആരാധനയും:

ഒരുമിച്ചു പ്രാർത്ഥിക്കാനും പതിവായി കുർബാനയിൽ പങ്കെടുക്കാനും സഭയുടെ കൂദാശ ജീവിതത്തിൽ പങ്കെടുക്കാനും കുടുംബങ്ങളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നു. കുടുംബ പ്രാർത്ഥന, ഭക്തി, പാരമ്പര്യങ്ങൾ എന്നിവ കുടുംബാംഗങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള ബന്ധം ശക്തിപ്പെടുത്താനും ദൈവവുമായുള്ള അവരുടെ ബന്ധം കൂടുതൽ ആഴത്തിലാക്കാനും സഹായിക്കുന്നു.

7. പിന്തുണയും സമൂഹജീവിതവും:

പുരോഹിതർ, സന്യസ്തർ, മതാധ്യാപകർ, മറ്റ് കുടുംബങ്ങൾ എന്നിവരുൾപ്പെടെയുള്ള സഭാ സമൂഹത്തിൽ നിന്ന് പിന്തുണയും മാർഗനിർദേശവും തേടാൻ മാതാപിതാക്കളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നു. പിന്തുണയുടെ ഒരു ശൃംഖല കെട്ടിപ്പടുക്കുന്നത് ഇന്നത്തെ ലോകത്തിൽ കുട്ടികളെ വളർത്തുന്നതിനുള്ള വെല്ലുവിളികൾ തരണം ചെയ്യാൻ മാതാപിതാക്കളെ സഹായിക്കും.

മൊത്തത്തിൽ, രക്ഷാകർതൃത്വത്തെക്കുറിച്ചുള്ള കത്തോലിക്കാ സഭാ പഠനങ്ങൾ കുട്ടികളെ വിശ്വാസം, സ്നേഹം, പുണ്യം എന്നിവയിൽ രൂപപ്പെടുത്തുന്നതിൻ്റെയും ഓരോ കുടുംബാംഗത്തിൻ്റെയും ആത്മീയവും വൈകാരികവും ശാരീരികവുമായ ക്ഷേമത്തെ പരിപോഷിപ്പിക്കുന്ന ഒരു ഗാർഹിക അന്തരീക്ഷം സൃഷ്ടിക്കുന്നതിൻ്റെയും പ്രാധാന്യം ഊന്നിപ്പറയുന്നു. വിശ്വാസത്തോടും സ്നേഹത്തോടും സമർപ്പണത്തോടും കൂടി മാതാപിതാക്കളെന്ന നിലയിൽ തങ്ങളുടെ ദൈവവിളി സ്വീകരിക്കുന്നതിലൂടെ, കത്തോലിക്കാ മാതാപിതാക്കൾക്ക് സഭയുടെയും സമൂഹത്തിൻ്റെയും ഭാവി രൂപപ്പെടുത്തുന്നതിൽ സുപ്രധാന പങ്ക് വഹിക്കാനാകും